- тасшыбын
- зат. зоол. Таулы жерде болатын уағырақ шыбын. Түнде қоңыр салқын болып, т а с ш ы б ы н, оқыра сиырлардың мазасын алмайды және олар тыныш жайылып, жақсы тойынады (Қазақст. ауыл шаруаш., 1960, №1, 48).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
